Gewöhnungssach’

Der Herbert is om Schoofkupfrenna
und desmol lässt er nix oobrenna
bluß Sola spilt er noch’renanner –
su wie der Herbert spilt heit kaner

Ganz stolz is er nooch derer Ärbert.
„Der erschta Breis git heit no’n Herbert!“
su werd’s verkünd’ von den Juroren
und Herbert für den Sieg erkoren

A Hunnerter is und a Fässla
und außerdem – etz kummt des Späßla
a Sponsor hot sich do verbrieft
und für den Sieg an Gaaßbuuk g’stift

Es folgt ein allgemeines G’schrei,
dann führn sa scho na Gaaßbuuk rei
und für den Rest vom Omd – ganz cool
bind na der Herbert oo sein Stuhl

Des Fässla is dann leer gewes’n,
der Wert schläft fast scho hinterm Tres’n
do socht der Herbert „Ich muss aa
etz endlich haam ze meiner Fraa“

Er zohlt und socht zen Buuk „Do kumm,
mir genga hamm nei unner Stum“
dann ziecht er na mit halber Kraft
in Richtung Mietsgenossenschaft

„Sei fei schee ruhich und megger net“
socht er, su wie er’s Licht aufdreht
dann schibt er na nein Aufzuuch nei
und drückt aufs Knöpfla mit der Drei

Die Wohnung auf, nei’n Korridor –
driem aus der Schloofstum schnarcht’s sonor
doch Herbert lässt sich’s heit net nehma:
„He, Fraa, wach auf“ su heerscht na töna

„Schau bluß ner her, mei erschter Breis“ –
die Fraa wacht auf und werd keesweiß
A Gaaßbuuk in ihr’m Schlofgemooch:
„Du bleeder Depp, host du an Schlooch?

Tu bluß den Buuk do schnellstens weg!
Do hinna stinkt’s – ich glaab, ich freck“
Drauf socht ihr Schatz „Tu dich net oo –
no’n G’stonk gewöhnt der Buuk sich scho“

Radarfall’n

Zen Frühschopp’n om Sunntooch frieh
do werd om Stammtisch g’redt
und aanich sen sa alla z’amm:
Radarfall’n, die sen bled!

Der Kunz, der kummt grod auß’nrei
und heert des letzta Wort.
„Radarfall’n?“ socht er, „do bi ich
im Bulldog scho neig’schnorrt …“

„Im Bulldog hom sa dich geblitzt?
Horch her, die sen doch deppert …“
Der Kunz socht „Mei, geblitzt hot’s net,
defür hot’s ganz schee g’scheppert!“

-psg-

zurück zur Hauptseite